Χρύσα Μαυρίδου: «Το έγκλημα που έγινε σε βάρος των προγόνων μας πρέπει να βγει στο φως της επίσημης ιστορίας»

Η ομιλία της Προέδρου του Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης Χρύσας Μαυρίδου, στις εκδηλώσεις μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τους νεότουρκους:

«Σεβασμιώτατε, Πολιτικοί Άρχοντες, Κυρίες και Κύριοι.

Εκπροσωπώντας την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς του Προέδρου μας του κ. Γιώργου  Παρχαρίδη από τη Θεσσαλονίκη, όπου ετοιμάζεται η Πανελλαδική εκδήλωση Εθνικής Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και την υπόσχεση ότι η Ομοσπονδία μας θα  συνεχίσει με τη στήριξη των Σωματείων μελών της, αλλά και τον ανά τον κόσμο διάσπαρτο Ποντιακό Ελληνισμό να αγωνίζεται συντονισμένα και με κάθε θεμιτό μέσο για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας και την καταδίκη του εγκλήματος.

Είναι γεγονός ότι, χρόνο με το χρόνο το αίτημά μας για τη Διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού βρίσκει περισσότερους υποστηρικτές, οι φωνές διεκδίκησης δυναμώνουν, γιατί γίνεται αντιληπτό ότι το ποντιακό ζήτημα είναι υπόθεση όλου του Ελληνισμού, είναι υπόθεση όλης της ανθρωπότητας, γιατί η γενοκτονία των Ποντίων είναι έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.

Το πρώτο βήμα έγινε με την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 1994. Σε αυτό το βήμα προστίθενται οι αναγνωρίσεις στα κοινοβούλια της Ν. Αυστραλίας (Απρίλιος 2006), της Σουηδίας (Μάρτιος 2010) και της Νότιας Ουαλίας (Μάιος 2013), στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Σεπτέμβριος 2006), σε δέκα Πολιτείες των ΗΠΑ και στη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (Δεκέμβριος 2007), όπου αναγνωρίστηκε επισήμως ως ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ το έγκλημα των Νεοτούρκων και των Κεμαλικών εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής.

Ο αγώνας όμως είναι μακρύς και δύσκολος και γι’ αυτό αξίζει. Γιατί δυστυχώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν λαοί που σε βάρος τους διαπράττονται παρόμοια εγκλήματα, γιατί δυστυχώς μερικά κράτη δεν μαθαίνουν από τα λάθη του παρελθόντος και στο όνομα του συμφέροντος ξεχνούν τις πανανθρώπινες αξίες της ειρήνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κυρίες και κύριοι, το έγκλημα που έγινε σε βάρος των προγόνων μας πρέπει να βγει στο φως της επίσημης ιστορίας, πρέπει να γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο, όχι με διάθεση εκδίκησης αλλά διεκδίκησης, γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα που δεν τα διεκδικούμε δεν υπάρχουν.

Πως όμως θα το πετύχουμε αυτό;

Πρέπει όλοι οι χριστιανικοί πληθυσμοί του Πόντου και της Ανατολής σε βάρος των οποίων διαπράχθηκε το έγκλημα της Γενοκτονίας, από τον ίδιο θύτη και σε κοινή χρονική περίοδο, να ακολουθήσουν μια κοινή στρατηγική, γιατί μόνο με την κοινή προσπάθεια θα πετύχουμε το στόχο. Θυμίζω την Διεθνή Ημερίδα που έγινε, με απόλυτη επιτυχία, εδώ στην Κομοτηνή «Τρεις Γενοκτονίες μια στρατηγική», η οποία επαναλήφθηκε στην Αθήνα μετά από δύο χρόνια.

Στο πλαίσιο αυτής της κοινής στρατηγικής θα πρέπει να αξιοποιήσουμε την πολύτιμη εμπειρία των Αρμενίων και να πείσουμε αρχικά όλες τις χώρες που έχουν αναγνωρίσει την αρμενική γενοκτονία για την αναγνώριση και της δικής μας γενοκτονίας.

Παράλληλα θα πρέπει να φροντίσουμε για την αποκατάσταση της ιστορίας, γιατί η παραχάραξη και η αλλοίωσή της δεν συμφέρει κανέναν, ούτε τη γείτονα χώρα. Το σημερινό Τουρκικό καθεστώς μπορεί να μην είναι ένοχο για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε σε βάρος μας, είναι όμως ένοχο για τη γενοκτονία μνήμης που επιχειρεί. Και αυτή είναι μεγαλύτερη γενοκτονία, γιατί συνεχίζεται και ενισχύει την προηγούμενη.

Καλούμαστε λοιπόν όλοι να προσανατολιστούμε σ’ αυτό το σκοπό. Και αυτό θα το κάνουμε με κάθε τρόπο, αλλά κυρίως με τη συνέχιση της παράδοσής μας, της γλώσσας μας, της μουσικής μας κουλτούρας, των εθίμων μας, με μια λέξη της ταυτότητάς μας. Γιατί όλα αυτά που διεκδικούμε είναι η ίδια μας η ζωή.

Μάθε με να μην ξεχνώ είναι το σύνθημα των ποντίων, στον αγώνα για τη Διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας. Μάθε με να μην ξεχνώ την ιστορία μου, να μην ξεχνώ τους προγόνους μου. Μάθε με να μην ξεχνώ τις ρίζες μου, να μην ξεχνώ τους τάφους μου. Μάθε με να μην ξεχνώ να είμαι άνθρωπος, να σέβομαι τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις  αξίες της ειρήνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μάθε με να μην ξεχνώ τη θυσία των 353.000 θυμάτων της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, γιατί μόνο τότε θα μπορώ να παλεύω για τη δικαίωσή τους, γιατί μόνο έτσι θα φτιάξω έναν καλύτερο κόσμο».