Μνημόσυνο πεσόντων αστυνομικών στην Κομοτηνή με βολές κατά της Πολιτείας ~ InKomotini

Το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ των ψυχών των πεσόντων κατά την εκτέλεση του καθήκοντος Αστυνομικών...

...τέλεσαν η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Ροδόπης σε συνεργασία με την Αστυνομική Διεύθυνση Ροδόπης στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ενώ ακολούθως τελέσθηκε Τρισάγιο στο Μνημείο των πεσόντων Αστυνομικών στο Αστυνομικό Μέγαρο Κομοτηνής από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμων.

Στο επιμνημόσυνο μήνυμά της η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Ροδόπης, αναφέρει:

«Όλοι μαζί ενωμένοι, κοινωνία και αστυνομία, τιμήσαμε τους ήρωές μας, που υπηρετώντας επάξια το καθήκον τους στην διασφάλιση της ασφάλειας των πολιτών, χωρίς δεύτερη σκέψη θυσίασαν απλόχερα το θείο δώρο της ζωής, αφήνοντας αναπλήρωτο το κενό στις οικογένειές τους, που έκτοτε βασανίζονται από τον πόνο της απώλειας των μελών τους.

Υπενθυμίζουμε στις οικογένειές τους ότι εμείς είμαστε και θα είμαστε γι’ αυτούς παρόντες. Είναι μέλη της μεγάλης αστυνομικής οικογένειας και ως τέτοια μπορούν να απευθύνονται σ’ εμάς για κάθε δύσκολη στιγμή και για κάθε πρόβλημά τους.

Από την ενοποίηση του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας το έτος 1984 μέχρι και σήμερα, θρηνήσαμε 124 νεκρούς, δυστυχώς όμως αυτό δεν αποτέλεσε ουδέποτε ικανό λόγο για την Πολιτεία, ώστε να αναγνωρίσει το αυτονόητο, την αναγνώριση της επικινδυνότητας του επαγγέλματός μας.

Τα κόμματα εξουσίας, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση αναγνωρίζουν το δίκαιο του αιτήματός μας και μας συμπαραστέκονται. Μέχρι εκεί όμως, διότι μόλις έλθουν στην κυβέρνηση, ως δια μαγείας, ξεχνούν τις υποσχέσεις τους και η συμπαράστασή τους περνάει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Μία ελληνική σημαία, δηλώσεις συμπαράστασης στις οικογένειες και κροκοδείλια δάκρυα μπροστά στις κάμερες την ώρα του τραγικού συμβάντος. Ως εκεί που τελειώνει το επικοινωνιακό παιχνίδι. Μετά, δυστυχώς, η λήθη…

Όμως εμείς οι συνάδελφοι, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα αδέλφια που χάσαμε. Η πληγή μας παραμένει ανοιχτή και ο πόνος της απώλειας ανεξίτηλα χαραγμένος στις ψυχές μας.