Η Ανάσταση του Λαζάρου, η μετέπειτα ζωή του και η μοναδική φορά που γέλασε

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού, και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα.

Λίγες μέρες προ του πάθους του Κυρίου, ο Λάζαρος ασθένησε και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε, μέχρι που πέθανε...

...ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του «πάμε τώρα να τον ξυπνήσω». Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες, και ζήτησε να δει τον τάφο του.

Όταν έφτασε στο μνημείο δάκρυσε, και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα Του, και με μεγάλη φωνή είπε: «Λάζαρε, βγες έξω». Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός, μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε, και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του (Ιωαν. ια΄,44).

Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα τριάντα χρόνια. Τελείωσε τον επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ., και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

Το έτος 890 μ.Χ. το ιερό λείψανό του μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: «Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν», κ.λπ.

Χαρακτηριστικό της μετέπειτα ζωής του Λαζάρου, λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο, όταν είδε κάποιον να κλέβει μια γλάστρα, και είπε την εξής φράση: «Το ένα χώμα κλέβει το άλλο»…

Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων, που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και τον Χριστό.

Ἀπολυτίκιον - Ἦχος α΄

Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Μετάφραση  Ἀπολυτικίου

Θέλοντας Χριστέ και Θεέ μας να δείξεις προ της σταυρικής Σου Θυσίας, ότι είναι βέβαιο πράγμα η ανάσταση όλων των νεκρών, ανέστησες εκ νεκρών τον Λάζαρον. Για τούτο και εμείς, μιμούμενοι τα παιδιά που σε υποδέχθηκαν κατά την είσοδό Σου στην Ιερουσαλήμ, κρατούμε στα χέρια μας τα σύμβολα της νίκης, τα βάγια, και βοώμε προς Εσένα, τον νικητή του θανάτου: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του ουρανού, ας είσαι ευλογημένος, Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!».

Μεγαλυνάριον

Ἤγειρας Σωτήρ μου ἐκ τῶν νεκρῶν, Λάζαρον σὸν φίλον, τετραήμερον ὡς Θεός· ὅθεν Ἰουδαίων, ἐξέστησαν οἱ δῆμοι, τῆς δόξης σου Σωτήρ μου, τὸ μεγαλούργημα.

panagiaalexiotissa.blogspot.com

Posted in: Κοινωνία