Σάββατο, Οκτωβρίου 27, 2012
Οι εντυπώσεις του
κυρίου Κουρτουλούς από την Ελλάδα... / Άρθρο του Φεβζί Κουρτουλούς
«Να είσαι Τούρκος
στην Ελλάδα…
Σε αυτή τη χώρα...
...πιστεύω πως σίγουρα κάποιος δεν
δυσκολεύεται σχετικά με το τι θα γράψει. Μάλιστα, σχετικά με τα γεγονότα της
τελευταίας εβδομάδας, μπορείτε να γεμίσετε ένα βιβλίο ολόκληρο. Αλλά σήμερα
θέλω να σας μιλήσω για την κατάσταση, για το δράμα της κατάστασης των ομογενών μας στην Ελλάδα στην οποία
πηγαινοέρχομαι συχνά τους τελευταίους δύο μήνες
Φίλοι μου, αυτά στα οποία γίναμε μάρτυρες στο ταξίδι μας
στη Δυτική Θράκη μαζί με τον πρόεδρο του
Συλλόγου Τούρκων Ελλάδος κύριο Φερρούχ Οζκάν και την τηλεοπτική ομάδα του Rumeli TV, με έκαναν να αισθανθώ ντροπή
και με εξέπληξαν, και πώς να μην το κάνουν;
Στην εποχή που ζούμε, με εξέπληξε η ασέβεια που δείχνει η Ελλάδα στα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα,
ενώ αισθάνθηκα ντροπή για το βάθος της άγνοιας που είχα σε αυτά στα οποία έγινα
μάρτυρας.
Στην πραγματικότητα, αυτό που με λύπησε περισσότερο, είναι
ότι άτομα τα οποία δίκαια ξεσηκώνονται για την παραμικρή παραβίαση ανθρωπίνου
δικαιώματος στην χώρα μας, παραμένουν θεατές και άφωνοι στο δράμα που υπάρχει
δίπλα μας ακριβώς. Στην πραγματικότητα, αυτό το ταξίδι με βοήθησε πολύ στο να
αντιληφθώ τον στόχο τους ή τον λόγο της απάθειας τους. Ναι, κανονικά, ένα
περιοδικό πολιτισμού και τέχνης πρέπει να αναφέρεται σε θέματα πολιτισμού και
τέχνης, αλλά οι αναμνήσεις μου από το ταξίδι στην Ελλάδα είναι τόσο ζωντανές
και έντονες, που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας αυτά που είδα και άκουσα εκεί.
Τι ήταν λοιπόν αυτά που είδα και άκουσα ;
Το ξέρατε ότι γενικά στην
Ελλάδα δεν επιτρέπεται να ανοίξει σύλλογος που φέρει το επίθετο “τουρκικός”
στην επωνυμία του; Όλες οι πινακίδες που έφεραν την επωνυμία “τουρκικός”, από
το 1983 και μετά κατέβηκαν. Το
δικαίωμα της δίγλωσσης εκπαίδευσης
που προέρχεται από την συνθήκη της Λοζάννης, δυστυχώς δεν εφαρμόζεται στα
νηπιαγωγεία. Στην πραγματικότητα αυτό αποτελεί την αρχή μιας ύπουλης διαδικασίας αφομοίωσης.
Μάλιστα, οικογένειες που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στα νηπιαγωγεία, όταν
έρθει ο καιρός να τα εγγράψουν στο δημοτικό, αδυνατούν να το κάνουν, και τους
λένε την δικαιολογία πως δεν τα έστειλαν στο δημοτικό.
Κατά την επίσκεψη μας στην
πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Ατατούρκ μας τη Θεσσαλονίκη,
επισκεφθήκαμε έναν σύλλογο που δεν γράφει – δεν μπορεί να γράψει – “τουρκικός”,
αλλά μόνο μουσουλμανικός. Αυτοί οι άνθρωποι, παρά το ότι στις καθημερινές τους ομιλίες μιλάνε τουρκικά, δεν
αναγνωρίζονται από την ελληνική κυβέρνηση ως Τούρκοι. Εντέλει, ακόμη
και σε μια κηδεία, δεν έχουν καν ένα
μουσουλμανικό νεκροταφείο. Είναι υποχρεωμένοι να θάβουν τους νεκρούς τους
μακριά από τον νομό στον οποίο διαμένουν, σχεδόν 500 χλμ μακριά. Έτσι, στις
περιπτώσεις των Μπαϊραμιών, για να διαβάσουν μια προσευχή στον τάφο του πατέρα
ή της μητέρας, υποχρεώνονται να κάνουν υπεραστικό ταξίδι.
Φίλοι μου, η τελευταία στάση του ταξιδιού μας ήταν η νήσος
της Ρόδου. Φανταστείτε αξιότιμοι
αναγνώστες ένα ταξίδι 14 ωρών για να πας
από Αθήνα σε Ρόδο, και 17 ωρών για να γυρίσεις. Το πώς αυτό το νησί και τα άλλα νησιά που είναι κάτω από την μύτη
της χώρας μας, με την συνθήκη της Λοζάνης αφέθηκαν στην Ελλάδα που είναι τόσο
μακριά, είναι πραγματικά ένα άλλο θέμα. Για παράδειγμα, εγώ στην ζωή
μου δεν είχα κάνει ξανά ένα τόσο μακρινό θαλάσσιο ταξίδι. Όταν φτάσαμε στη Ρόδο
επισκεφτήκαμε το προξενείο και τον σύλλογο μουσουλμάνων Ρόδου. Κατά τη συνομιλία που είχαμε με τον πρόεδρο
του συλλόγου κύριο Μεχμέτ, δεν ξέρετε πόσο προσπαθήσαμε να τον κάνουμε να πει
την εθνική του ταυτότητα. Παρ’ όλα όμως τα επίμονα ερωτήματα μας, απέφυγε να πει πως “είμαστε Τούρκοι”.
Το περιστατικό αυτό ήταν η πλέον απτή
ένδειξη των πιέσεων που ασκούνται από τους Έλληνες διοικούντες…
Αγαπητοί φίλοι, το τζαμί
Ιμπραήμ Πασά, είναι το μόνο που είναι ανοιχτό στη Ρόδο, αλλά προσέξτε. Στο
τζαμί αυτό δεν μπορούν να γίνουν 5 ναμάζια την μέρα. Είναι ανοιχτό μόνο για το
μεσημεριανό, ενώ τις υπόλοιπες ώρες υπάρχει μια τεράστια κλειδαριά και αλυσίδα.
Αυτές είναι αγαπητοί αναγνώστες οι παραβιάσεις
των πιο βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σκεφτείτε παρακαλώ την ψυχολογική
επίδραση τούτου μέσα στην οικογένεια.
Φυσικά αυτά είναι η μια πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι η
αντανάκλαση της οικονομικής κρίσης που βιώνει η Ελλάδα τον τελευταίο καιρό στην
οικονομία και άρα και στους ομογενείς
μας. Οι άνθρωποι αυτοί που σε γενικές γραμμές ασχολούνται με την γεωργία, την
τελευταία περίοδο είναι σε αδιέξοδα και σε αναζητήσεις σαν ψάρια που βγήκαν από
το νερό. Οι βιομηχανίες στις οποίες πουλούσαν τα προϊόντα τους έκλεισαν και
έμειναν στο έλεος μερικών εμπόρων. Αρκετοί από τους ομογενείς μας που ζούνε στα χωριά υποχρεώθηκαν να πάνε για δουλειά
στο εξωτερικό.
Η εκπαίδευση
συνεχίζει να αποτελεί το πιο σοβαρό θέμα. Υπάρχει πρόβλημα με την επάρκεια των δασκάλων. Για αυτό υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στην είσοδο στα
πανεπιστήμια. Τα παιδιά των ομογενών μας στην ηλικία του πανεπιστημίου
γενικά προτιμούν τα πανεπιστήμια στην Τουρκία, αλλά με το σύστημα των
συνεντεύξεων που μπήκαν φέτος έγιναν μεγάλες αδικίες και είναι κρίμα. Μάλιστα,
είναι ξεκάθαρο πως οι ερωτήσεις που έγιναν στις συνεντεύξεις δημιούργησαν
αμφισβητήσεις. Θα ήθελα από εδώ να απευθυνθώ στο YÖK και να ζητήσω να
απομακρυνθούν οι αδικίες που έγιναν στους νέους μας της Δυτικής Θράκης.
Αγαπητοί φίλοι ! Αυτά είναι βαθιά θέματα που δεν μπορούν
να περιγραφούν σε 3-5 σειρές αλλά είναι πολύ σημαντικό να τεθούνε στον Τύπο και
να συζητηθούνε στην τουρκική και
παγκόσμια κοινή γνώμη. Για αυτό άλλωστε και εγώ έγραψα αυτό το άρθρο. Στόχος
μου ήταν να κάνω να πούνε “Αααα μα είναι δυνατόν στην εποχή μας να υπάρχει
τέτοια αφαίρεση δικαιωμάτων ;”. Και ελπίζω όποιος διάβασε το άρθρο μου να δείξει
λίγο την ευαισθησία του για αυτό το θέμα.
Αγαπητοί αναγνώστες, την
ώρα που η Ελλάδα στερεί από την μειονότητα μου τα πιο βασικά ανθρώπινα
δικαιώματα, η κυβέρνηση στην Τουρκία χωρίς να υπολογίζει την αρχή της
αμοιβαιότητας, παραδίδει στους Ρωμιούς τα βακούφια, επισκευάζει τις εκκλησίες
τους και επιταχύνει τις εργασίες για το άνοιγμα της θεολογικής σχολής της
Χάλκης. Φυσικά και δεν υποστηρίζουμε την εχθρότητα αλλά την ειρήνη, αλλά
πιστεύουμε πως πρέπει να βλέπουμε, να καταλαβαίνουμε, και να αντιλαμβανόμαστε
αυτά που γίνονται. Ελπίζω αυτό το μικρό άρθρο να αποβεί επωφελές για την κοινή
γνώμη».
Φεβζί Κουρτουλούς
Ιστοσελίδα του
YUNTURK 24/10/2012
Σχόλιο: Ο συγκεκριμένος κύριος μας
κουβαλιέται κάθε τόσο σαν παρουσιαστής στο τηλεοπτικό κανάλι Rumeli TV. Μπορεί
να μου πει κάποιος γιατί δίνουμε βίζα σε αυτόν τον ανθέλληνα;
ΠΗΓΗ: tourkikanea.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου