Κυριακή, Αυγούστου 25, 2013
Μια χαρακτηριστική
εναλλαγή τόλμης και φόβου, εμπιστοσύνης και δισταγμού, παρουσιάζει η περιπέτεια του Αποστόλου Πέτρου μέσα
στην ταραγμένη θάλασσα της Γενισαρέτ...
...την οποία περιγράφει το σημερινό
ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Ο Απόστολος Πέτρος,
πλημμυρισμένος από αφοσίωση και εμπιστοσύνη, ζητάει να έρθει όσο το δυνατόν συντομότερα κοντά στον Χριστό: «Κύριε,
αν είσαι Συ, δώσε μου διαταγή να έρθω κοντά Σου, πάνω στα νερά».
Ένα άλλο στοιχείο,
είναι η τόλμη που αναπτύσσεται μέσα
σ’ αυτήν την εμπιστοσύνη. Ανάμεσα στον μαθητή και στον Διδάσκαλο υπάρχουν τρικυμισμένα
κύματα. Αλλά η εσωτερική βεβαιότητα του Πέτρου δεν εξαρτάται από εξωτερικά
στοιχεία. Εκείνο που βαρύνει δεν είναι η φουρτούνα αλλά ο Ιησούς Χριστός που
βρίσκεται κοντά του. Όποιος ατενίζει σταθερά το πρόσωπο του Χριστού, όποιος
είναι έτοιμος να τον ακολουθήσει, να συσταυρωθεί με τον Χριστό, είναι σε θέση
να βαδίσει πάνω στις πιο αμφίβολες καταστάσεις.
Ένα τρίτο στοιχείο
είναι ότι ο Πέτρος ζητεί συγκατάθεση.
Και τα πιο τολμηρά πνεύματα πρέπει πάντα να ζητούν τη συγκατάθεση του Χριστού
στα σχέδιά τους και να περιμένουν το «έλθε» του Κυρίου. Έτσι δείχνουν ότι όχι
απλώς έχουν εμπιστοσύνη στον Χριστό, αλλά ότι εξαρτούν το παν από Εκείνον.
Τι
όμως συνέβη και άλλαξαν στη συνέχεια τα πράγματα;
Στην
πρώτη περίπτωση ο Πέτρος είχε έναν ζωντανό διάλογο με τον Διδάσκαλο. Άκουσε τον
Ιησού να λέει: «Θαρσείτε, εγώ είμαι, μη φοβάστε». Τότε ο μαθητής του ζήτησε να
πάει κοντά Του. Περπατώντας στα κύματα διακόπτεται αυτή η ζωντανή επαφή, και
αρχίζει ένας παράξενος, μυστικός, σιωπηλός διάλογος με τον ισχυρό άνεμο, με τα
στοιχεία της φύσεως. Όταν έπαψε να κυριαρχεί η μορφή του Κυρίου, τότε χάθηκε η
βεβαιότητα και η ισορροπία. Παύοντας ν’ ατενίζουμε στη ζωή μας
τον Χριστό, κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Τότε, από την τολμηρή αναζήτηση του
Χριστού, γλιστράμε στην ανησυχία για την ασφάλεια του εαυτού μας. Από την
ενατένιση του υπερφυσικού πέφτουμε στον φόβο του φυσικού και αρχίζει ο
καταποντισμός.
Σε κάθε δύσκολη στιγμή
της ζωής μας ο Χριστός απλώνει μυστικά το χέρι Του για να μας βγάλει από τον
ίλιγγο των ανησυχιών μας, να αποσπάσει την προσοχή μας από τη βεβαιότητα του
εαυτού μας, και να τη στρέψει προς την παντοδύναμη παρουσία του.
Το μήνυμα τη
Κυριακής - Κυριακή Θ΄ Ματθαίου - (Ματθαίου, κεφ. ΙΔ΄, εδάφ. 22-34)
Κείμενο Ιερού
Ευαγγελίου
Τω καιρώ εκείνω, ηνάγκασεν ο Ιησούς
τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως
ου απολύση τους όχλους. Και απολύσας τους όχλους, ανέβη εις το όρος κατ’ ιδίαν
προσεύξασθαι. Οψίας δέ γενομένης, μόνος ην εκεί. Το δε πλοίον ήδη μέσον της
θαλάσσης ην, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων, ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. Τετάρτη
δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς, περιπατών επί της θαλάσσης,
και ιδόντες αυτόν οι Μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα, εταράχθησαν
λέγοντες ότι φάντασμα εστί και από τού φόβου έκραξαν. Ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς
ο Ιησούς λέγων. Θαρσείτε, εγώ ειμί. Μη φοβείσθε. Αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος
είπε. Κύριε, ει συ εί, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα. Ο δε είπεν,
ελθέ. Και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος, περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν
προς τον Ιησούν. Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος
καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων. Κύριε, σώσόν με. Ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την
χείρα, επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ. Ολιγόπιστε, εις τί εδίστασας; Και
εμβάντων αυτών εις το πλοίον, εκόπασεν ο άνεμος, οι δε εν τω πλοίω ελθόντες
προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες. Αληθώς Θεού υιός εί. Και διαπεράσαντες ήλθον εις
την γην Γεννησαρέτ.
Μετάφραση
Εκείνο τον καιρό ανάγκασε ο Ιησούς τους
Μαθητές Του να μπουν στο πλοίο και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι
όχθη, ωσότου Αυτός περιμένει να αποχωρήσουν τα πλήθη (που χόρτασαν με τα πέντε
ψωμιά και τα δυο ψάρια). Αφού αποχώρησαν, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να
προσευχηθεί. Όταν βράδιασε ήταν μόνος εκεί. Το πλοίο δε, βρισκόταν στη μέση της
λίμνης, παγιδευμένο στα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Κατά το
ξημέρωμα, ήλθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στα νερά της θάλασσας. Οι
Μαθητές, όταν Τον είδαν να περπατάει πάνω στη θάλασσα, νόμισαν πως είναι φάντασμα
και φώναξαν δυνατά από το φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους
είπε: «Έχετε Θάρρος! Εγώ είμαι! Μη φοβάστε». Ο Πέτρος Του απάντησε: «Κύριε, αν
είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά». Κι Εκείνος
του είπε: «Έλα»! Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει
πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον άνεμο να είναι
ισχυρός, φοβήθηκε κι άρχισε να βυθίζεται. Φώναξε τότε δυνατά, λέγοντας: «Κύριε,
σώσε με!». Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι Του, τον έπιασε και του λέει:
«Ολιγόπιστε, γιατί διστάζεις;». Μόλις ανέβηκαν στο πλοίο κόπασε ο άνεμος. Τότε
όσοι ήταν στο πλοίο ήρθαν και τον προσκύνησαν, λέγοντας: «Στ’ αλήθεια, είσαι ο
Υιός του Θεού!». Αφού διέσχισαν τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ.
Posted in: μητροπολίτης Κομοτηνής
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου