«Ο Άρτος της Ζωής» - Το μήνυμα της σημερινής Κυριακής

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας & Κομοτηνής.

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, παρουσιάζεται ένα πρόβλημα για το οποίο προτείνονται δύο διαφορετικές λύσεις.

Πλήθη ανθρώπων με πολλές ανάγκες αναζήτησαν από τις γύρω πόλεις τον Χριστό στον έρημο τόπο...

...στον όποιο είχε καταφύγει, για να Τον ακούσουν και να θεραπεύσει τους αρρώστους τους.

«Όταν δε βράδιασε, ήρθαν σ' Αυτόν οι μαθηταί, και του είπαν, ο τόπος είναι έρημος και η ώρα περασμένη· άφησε  λοιπόν τον κόσμο να πάνε στα χωριά και ν' αγοράσουν τρόφιμα».

Οι μαθητές, εμπρός στο πρόβλημα του λαού που πεινά, προτείνουν μια λύση που φαίνεται αρκετά λογική αλλά που δεν αγγίζει τον εαυτό τους. Η πρότασή τους αναφέρεται στο τι πρέπει να κάνει ο Ιησούς και τι πρέπει να κάνουν οι όχλοι· όχι στο τι πρέπει να κάνουν οι ίδιοι. Συγχρόνως, δε, λησμονούν τι είναι ο Διδάσκαλός τους, το ενδιαφέρον Του για τον λαό, τη δύναμή Του, και φαντάζονται ότι η λύση του συγκεκριμένου προβλήματος βρίσκεται «εις τας κώμας».

Η στάση του Χριστού όμως είναι διαφορετική: «Δεν χρειάζεται να φύγουν. Δώστε τους εσείς να φάνε», τους λέει. Έτσι ανατρέπει τη βάση της σκέψεώς τους. Ο Χριστός θέλει οι μαθητές του να σκέπτονται όχι τι πρέπει να γίνει γενικά και αόριστα, αλλά τι πρέπει συγκεκριμένα αυτοί να κάνουν.  Να αναζητούν λύσεις στις οποίες μετέχουν προσωπικά. Οι μαθητές έπρεπε να δώσουν ότι είχαν. Η λύση θα άρχιζε από την προσφορά την δική τους.

Μιλάς για τον πόνο που υπάρχει, απάλυνέ τον. Για την υποκρισία που κυριαρχεί, αντέδρασε σ' αυτή με την ειλικρίνειά σου. Για την ασπλαχνία και την αδικία επαναστάτησε με την καλοσύνη σου, γράφουν οι Πατέρες.

Στην προτροπή του Χριστού να προσφέρουν οι μαθητές, απαντούν: Δεν έχουμε παρά μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια». Τι μπορούν να κάνουν αυτά τα λίγα τρόφιμα για πέντε χιλιάδες ανθρώπους;

Εκείνος όμως είπε φέρετέ μου τα εδώ.  Μόνα τους τα ψωμιά Δεν είναι τίποτε, το θαύμα αρχίζει ακριβώς απ’ την προσφορά.  Με την θεϊκή ευλογία του Χριστού και την παντοδύναμη επέμβασή Του, τα απλά εκείνα πράγματα πολλαπλασιάζονται, χορταίνουν τα πλήθη, και μένει και περίσσευμα.

Στη σημερινή έρημο της σύγχρονης ζωής, κάθε τόσο αναδύονται πολύπλοκα ανθρώπινα προβλήματα πού ζητούν επιτακτικά αντιμετώπιση.

Στις λύσεις που αναζητούμε ας μη παραμερίζουμε και την προσωπική μας συμμετοχή και ευθύνη.

Κυρίως όμως μη λησμονούμε την αιώνια παρουσία του Χριστού που δεν παύει να ενδιαφέρεται και να δίνει απροσδόκητες λύσεις με την Αγάπη και την Παντοδυναμία Του. 

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Η´ Ματθαίου (Ματθ. ιδ, 14-22)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. ᾿Οψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῎Ερημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. ῾Ο δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. Καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

Απόδοση στη νεοελληνική

Εκεῖνο τὸν καιρό, ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν κόσμο καὶ τοὺς σπλαχνίστηκε, καὶ γιάτρεψε τοὺς ἀρρώστους των. ῞Οταν ἔπεσε τὸ δειλινό, τὸν πλησίασαν οἱ Μαθητές του καὶ τοῦ εἶπαν· ῾Ο τόπος εἶναι ἐρημικός, καὶ ἡ ὥρα πιὰ περασμένη. Διῶξε τὸν κόσμο νὰ πᾶνε στὰ χωριὰ γιὰ ν᾿ ἀγοράσουν φαγητὰ νὰ φᾶνε. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε· Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ φύγουν, δῶστε τους ἐσεῖς νὰ φᾶνε. Δὲν ἔχουμε ἐδῶ παρὰ πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια, τοῦ ἀπαντοῦν. Φέρτε μοῦ τα ἐδῶ, τοὺς λέει. Κι ἀφοῦ πρόσταξε τὸν κόσμο νὰ καθίσει γιὰ φαγητὸ πάνω στὸ χορτάρι, πῆρε τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ δύο ψάρια, ἔστρεψε τὸ βλέμμα του στὸν οὐρανό, τὰ εὐλόγησε, ἔκοψε τὰ ψωμιὰ σὲ κομμάτια καὶ τὰ ἔδωσε στοὺς μαθητές, καὶ οἱ μαθητὲς στὸ πλῆθος. ῎Εφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν. Καὶ μάζεψαν τὰ περισσεύματα ἀπὸ τὰ κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμᾶτα. Αὐτοὶ ποὺ ἔφαγαν ἦταν περίπου πέντε χιλιάδες ἄντρες, χωρὶς τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά. ᾿Αμέσως ὕστερα ὁ ᾿Ιησοῦς ὑποχρέωσε τοὺς μαθητές του νὰ μποῦν στὸ καΐκι καὶ νὰ πᾶνε νὰ τὸν περιμένουν στὴν ἀπέναντι ὄχθη, ὡσότου αὐτὸς διαλύσει τὰ πλήθη.

Posted in: μητροπολίτης Κομοτηνής