Να εμπιστευτούμε στην Παναγία την πάσαν ελπίδα μας ~ InKomotini

Ο Μητροπολίτης Μαρωνείας & Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμων για την Εορτή της Κοιμήσεως Της Θεοτόκου.

«Πρoς τoν Iερό Κλήρο και τον ευσεβή Λαό της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.

“Πεποικιλμένη τη θεία δόξη η ιερά και ευκλεής Παρθένε μνήμη σου, πάντας...

...συνηγάγετο προς ευφροσύνην τους πιστούς….”.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η υμνολογική αναφορά της Εκκλησίας μας στην σπουδαιότατη εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Μεταστάσεώς της από την γη στον ουρανό, προσφέρει αμέτρητες δυνατότητες στους χριστιανούς, να προσεγγίσουν το πρόσωπο της Θεομήτορος, αντλώντας διδακτικά και σωτήρια μηνύματα για την ζωή τους.

Κι εμείς, συνεπώς, αν επιχειρήσουμε να εξετάσουμε με θεολογική ακρίβεια την πρώτη ωδή του Κανόνα της εορτής, θα σταθούμε σε τρία σημεία, τα οποία μπορούν να μας μεταδώσουν νάματα ορθόδοξης βιοτής και χριστιανικής πίστεως.

Το πρώτο σημείο σημασιολογούν οι λέξεις «πάντας» και «πιστούς». Αυτές, περιγράφουν δύο από τις βασικότερες προϋποθέσεις, για να βιώνουμε ως γνήσιοι χριστιανοί την αλήθεια του Ευαγγελίου. Η πρώτη είναι η πίστη. Η εμπιστοσύνη δηλαδή στην σωτηριώδη αξία της διατυπωμένης ανά τους αιώνας διδασκαλίας της Εκκλησίας μας. Η οποία έχει θεμέλιο λίθο τον Ιησού Χριστό, στο όνομα του Οποίου υποτάσσονται αναπόδραστα όλες οι δυνάμεις του ορατού και του αοράτου κόσμου. Ο πιστός, λοιπόν, είναι ο γνήσιος μαθητής του Χριστού. Ερμηνεύει το θαύμα της ζωής και το μυστήριο του θανάτου υπό το πρίσμα του Σταυρού και της Αναστάσεως του Σωτήρος. Δεν θέλγεται από το φθαρτό, το φανταχτερό και εφήμερο, αλλά ιχνηλατεί στην αγωνιστική πορεία των αγίων προς τα άφθαρτα και τα αιώνια. Και βεβαίως Δεν πορεύεται αποκομμένος, αλλά συστοιχούμενος με τους αδελφούς του. Τούτο δηλώνεται με την λέξη «πάντας», η οποία τίθεται ως κριτήριο της γνήσιας πνευματικής ζωής. Πάντες οι πιστοί αποτελούν το Σώμα του Χριστού. Ο μερισμός, ο αποκλεισμός, η αυτονομημένη πορεία συνιστούν παθογενή εκδηλώματα της ορθόδοξης πίστης.

Το δεύτερο σημείο, άρρηκτα συνδεδεμένο με τα προηγούμενα, σημασιολογείται με το ρήμα «συνηγάγετο». Η πίστη στον Χριστό, όπως και η σωτηρία, είναι πράξη συλλογική. Κατανοείται και βιώνετε ως «σύναξη», συγκέντρωση, δηλαδή, όλων των πιστών μέσα στην Κιβωτό της σωτηρίας, την Εκκλησιά και γύρω από το ιερό της θυσιαστήριο, όπου κλήρος και λαός συλλειτουργούν στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας «υπέρ της των πάντων ενώσεως και της σωτηρίας των ψυχών ημών».

Το τρίτο σημείο, στο οποίο αξίζει να εστιάσουμε, περιγράφεται από τις λέξεις «προς ευφροσύνη». Η σύναξη όλων των πιστών μελών της Εκκλησίας στην εορτὴ της Κοιμήσεως της Θεοτόκου έχει σκοπό την πνευματική τους αγαλλίαση και ευφροσύνη. Πόσο διαφορετική προσέγγιση του θανάτου, πόσο αισιόδοξη προοπτική προσφέρει ο θεολόγος-υμνωδός στους χριστιανούς με αυτή την λέξη, αντιπαραβάλλοντας την χαρά από την Μετάσταση της Παναγίας μας, του τρόπου, δηλαδή, με τον οποίο η Θεοτόκος εκοιμήθει, άγνεστη και ανελήφθη σωματικός -κατά την ιερή μας Παράδοση- απέναντι στην απελπισία, τον αγνωστικισμό και την αθεΐα που προσπαθούν να κυριαρχήσουν στις «προοδευτικές» τάχα κοινωνίες μας;

Γι’ αυτό και ο ορθόδοξος Δεκαπενταύγουστος είναι το Πάσχα του καλοκαιριού.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η εορτή μας προσκαλεί να υπερβούμε το περιοριστικό πλαίσιο της λογικότητας, διότι στο πρόσωπο της Παναγίας «νενίκηνται της φύσεως οι όροι».

Μας παρακινεί, να φωτίσουμε το νου και την καρδιά μας με την ποιότητα της πίστεως, του αγώνα και της υπομονής, διά των οποίων κατέστη η Μαριάμ «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ».

Μας ζητεί, να εργαστούμε «πάντες» με ενότητα πίστεως και καθαρότητα φρονήματος, ως Σώμα Χριστού, για την σωτηρία «εαυτών και αλλήλων» υπερβαίνοντας πάσης φύσεως προσωπικές ή κοινωνικές κρίσεις.

Μας διδάσκει, τέλος, να μη φοβούμαστε το έσχατο όριο της επίγειας πορείας μας, τον βιολογικό θάνατο, διότι αυτός αποτελεί προθάλαμο στην αιωνιότητα.

Αρκεί να εμπιστευτούμε στην Παναγία μας «την πάσαν ελπίδα» μας, ώστε να γίνει η δική μας γέφυρα προς τον ουρανό.

Αρκεί, να ζούμε συνεχώς την βεβαιότητα του λόγου του ιερού υμνωδού, ότι «εν τη Κοιμήσει τον κόσμων ου κατέλειπε», αλλά πρεσβεύει αδιαλείπτως, ως δοξαστική Μυρσίνη στον νοητό Ήλιο της δικαιοσύνης, για την σωτηρία όλου του κόσμου.

Χρόνια πολλά και ευλογημένα».

Διάπυρος προς την Υπεραγία Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός ευχέτης.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ