Στις 12:00 σήμερα στον Ι.Ν. Αγίου Στυλιανού το τελευταίο κατευόδιο της γλυκιάς Αφροδίτης ~ InKomotini

Πόσο δύσκολα βγαίνουν οι λέξεις...

Ειδικά όταν αυτό που θέλεις να εκφράσεις πονάει πολύ.

Και πως να μην πονάει όταν πρόκειται για την απώλεια της ζωής ενός τόσο χαμογελαστού...
...ανθρώπου!

Γιατί η Αφροδίτη ήταν ακριβώς αυτό, από μικρή!

Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, εγώ μεγαλύτερή της, τη θεωρούσα «από τα μικρά», παίζαμε παιδικά παιχνίδια εκείνης της εποχής για πολλά χρόνια, όλοι μαζί σε εκείνο το στενό – τα «μικρά» και οι «μεγαλύτεροι».

Ώσπου μεγαλώσαμε και ο καθένας κατέληξε στη δική του προσωπική γειτονιά.

Η Αφροδίτη όμως ήταν από τα άτομα που όσο και να μεγάλωναν διατηρούσαν εκείνο το όμορφο, αθώο, παιδικό χαμόγελο, που έκανε τη διάθεση όλων όσων την ξέραμε να ανεβαίνει.

Γλυκύτατη, πρόσχαρη, ευγενική, μια ψυχή η οποία έδειχνε ειλικρινές και πραγματικό ενδιαφέρον για τους άλλους, ακόμα και στην περίπτωση ενός σύντομου χαιρετισμού στο δρόμο του τύπου «Τι κάνεις; Πως τα περνάς».

Η Αφροδίτη από σήμερα δεν είναι κοντά μας, αλλά θα είναι πάντοτε μαζί μας.

Μαζί με όλους όσους επιλέγουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ την καλοσύνη της, και έτσι να μπορούμε να χαμογελάμε στη θύμηση του ονόματός της.

Ε.Χ.