«Κύριε, μήπως είστε…ο Χριστός;!»

Το τρένο σταμάτησε στο σταθμό. Ένα μικρό ανάπηρο αγόρι πουλούσε φρούτα στους επιβάτες. Ένας ταξιδιώτης, στην προσπάθειά του να κατέβει γρήγορα από το τρένο, έπεσε πάνω στο αγόρι σκορπίζοντας τα φρούτα γύρω του. Βιαστικός καθώς ήταν...

...και βλέποντας οτι ο ζημιωμένος ήταν «απλά ένα παιδί», απομακρύνθηκε...

Σε λίγο κατέβηκαν οι άλλοι επιβάτες. Ανάμεσά τους κι ένας άντρας που είδε τα σκορπισμένα φρούτα, το ανάπηρο παιδί, το βλέμμα το γεμάτο απόγνωση. Αν και βιαστικός κι αυτός, σταμάτησε, και χωρίς κουβέντα άρχισε να μαζεύει τα φρούτα πριν οι διαβάτες τα ποδοπατήσουν.

Αφού τελείωσε, έβγαλε από την τσέπη του και ένα κέρμα και το έβαλε πάνω στο καλάθι.

Το παιδί τον κοίταξε μέσα από τα δάκρυά του…«Κύριε, μήπως είστε…ο Χριστός;», τον ρώτησε. «Όχι», απάντησε χαμογελώντας ο άγνωστος, «είμαι απλά ένας ακόλουθός Του και προσπαθώ να κάνω αυτό που Εκείνος θα έκανε αν ήταν εδώ».

Μακάρι να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν στη συμπεριφορά μας τον Ιησού. Να αναγνωρίζουν τα δικά Του χαρακτηριστικά. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να δουν τον Ιησού Χριστό. Μας έδωσε οδηγό τον Λόγο Του, την Αγία Γραφή. Μας δίνει το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μας. Κι έτσι, κάθε στιγμή μπορούμε να Τον ρωτάμε και να ξέρουμε πως να φερθούμε. Ώστε να είμαστε άξια παιδιά Του.

Πηγή: panagiaalexiotissa.blogspot.com

Επιμέλεια: inkomotini

Posted in: Κοινωνία