Με αιχμές το «αντίο» του Γ. Ούστογλου ~ InKomotini

Η τοποθέτηση του εκ Φερρών περιφερειακού συμβούλου κ. Γιώργου Ούστογλου, στην ειδική συνεδρίαση του απολογσιμού των πεπραγμένων του Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΜ-Θ:

«Κύριε Πρόεδρε

Κύριε Περιφερειάρχη

Κύριοι Αντιπεριφερειάρχες

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Φίλες και φίλοι

Η σημερινή απολογιστική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι η τελευταία του οργάνου αφού σε λίγες εβδομάδες το συλλογικό μας όργανο θα επανασυντεθεί σε νέα σύνθεση μετά από την λαϊκή ετυμηγορία. Το απερχόμενο περιφερειακό συμβούλιο ,το ιστορικά πρώτο του αιρετού θεσμού ,έγραψε και σφράγισε με την διαδρομή του τα αυτοδιοικητικά δρώμενα του τόπου μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Η αιρετή Περιφέρεια αποτελούσε πάντα ένα αυτοδιοκητικό όνειρο. Ήταν ένα αίτημα η υλοποίηση του οποίου θα τεκμηρίωνε την αποφασιστικότητα της χώρας να αποκεντρώσει δυνάμεις, να αλλάξει τον Αθηνοκεντρισμό και να εναρμονιστεί με ένα διεθνές κεκτημένο που τοποθετεί στο επίκεντρο της αναπτυξιακής προσπάθειας την Περιφέρεια.

Όταν ο θεσμός ξεκίνησε να λειτουργεί, οι νέοι Περιφερειάρχες χαρακτηρίστηκαν, μάλλον ατυχώς ως «μικροί Πρωθυπουργοί», ένας μύθος γύρω από τον θεσμό γεννήθηκε για να τον κατατρέχει και να τον ειρωνευτεί ουσιαστικά αφού αυτό που ζήσαμε δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τον συλλογικό οραματισμό.

Ένας θεσμός αποστεωμένος από αρμοδιότητες και πόρους, με διαρκώς μειούμενους προϋπολογισμούς που πολλές φορές άγγιξαν τα όρια του εμπαιγμού και μία σειρά από αρμοδιότητες, συχνά αλληλεπικαλυπτόμενες είτε με την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση είτε με το κεντρικό κράτος.

Η κρίση έδωσε το τελειωτικό χτύπημα αφού ο θεσμός οριοθετήθηκε σαφώς στα νέα, ούτως ή άλλως, περιορισμένα δεδομένα.

Μόνη ελπίδα που κατά κάποιο τρόπο νοηματοδότησε τον θεσμό ήταν η εκχώρηση πόρων του ΕΣΠΑ, σε δεύτερο χρόνο. Και δω όμως διαπιστώσαμε προβλήματα σοβαρά αφού μεγάλο μέρος των κονδυλίων αυτών είχαν ήδη δεσμευτεί από τις καταργηθείσες Νομαρχίες σε έργα που ήταν συχνά ασύνδετα μεταξύ τους αλλά εξυπηρετούσαν άλλες, κυρίως μικροπολιτικές και ξεπερασμένες πελατειακές λογικές.

Σήμερα και στο τέλος της θητείας μας αισθάνομαι μάλλον απογοήτευση από τη εξέλιξη του θεσμού παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και κάποιες μετρήσιμες επιτυχίες που δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει.

Το μέτρο της επιτυχίας μίας θεσμικής διαδρομής αποτυπώνεται περισσότερο ευκρινώς σε εκείνους τους τόπους που ήταν στο περιθώριο της ανάπτυξης και που η κρίση έπληξε περισσότερο από άλλους. Ο δικός μου τόπος ο Εβρος, δυστυχώς, πλήρωσε και πληρώνει την απομόνωσή του, βλέπει τα παιδιά του να μεταναστεύουν, τους επαγγελματίες να ξεκληρίζονται, την ίδια την κοινωνία να διαλύεται. Πως να κοιτάξω τους συμπολίτες μου στα μάτια όταν το 2014 η ασφαλής οδική πρόσβαση στον Βόρειο Έβρο είναι ακόμη ζητούμενο; Όταν οι υπηρεσίες του υπολειτουργούν, όταν οι δομές υγείας υποβαθμίζονται; Τι να εξηγήσω, ως περιφερειακός σύμβουλος της συμπολίτευσης για την καλπάζουσα ανεργία, την νέα φτώχια που χτύπησε την πόρτα τους;

Αν θα μπορούσα να συνοψίζω με λίγες μόνο κουβέντες την εξέλιξη της περιφερειακής προσπάθειας θα στεκόμουν στο επίκεντρο, στην καρδιά της λειτουργίας της :στην ενιαία εμπέδωση μίας και ενιαίας περιφερειακής συνείδησης. Στην αντίληψη της Περιφέρειας ως ενιαίου αναπτυξιακού χώρου-τόπου .Δυστυχώς πολλοί από μας δεν κατάφεραν να το αντιληφθούν ούτε και να το κατανοήσουν ακόμη.

Η Περιφέρεια δεν είναι ένα άθροισμα, μία ομοσπονδία Νομαρχιών. Είναι μία ομοούσια και αδιαίρετη οντότητα που αλληλοσυμπληρώνεται και αλληλεπιδρά, που συναποτελείται από ομόκεντρους κύκλους .

Το στοίχημα για το μέλλον, κατά την άποψή μου είναι η κατοχύρωση μίας σοβαρής αναπτυξιακής προοπτικής η οποία θα γίνεται σεβαστή από το κέντρο. Που θα σέβεται τη φωνή της Περιφέρειας και θα ενσωματώνει στην πολιτική του τον δικό της προγραμματισμό.

Είθε το νέο συμβούλιο που θα προκύψει να διαθέτει πρωτίστως ανθρώπους που θα σκέφτονται και θα δρουν συλλογικά, θα επιζητούν και θα επιβάλλουν την δημοκρατική λειτουργία και θα καταδικάζουν τον πάσης φύσεως, συχνά ενσκήπτοντα πολιτικό αμοραλισμό που ισοπεδώνει προσωπικότητες στο βωμό των σκοπιμοτήτων.

Που στερεώνουν την κοινή διαδρομή παρά τις όποιες ιδεολογικές γραμμές και εναντιώνονται μέχρι τέλους σε εκείνα τα δόλια συμφέροντα που δεν αφήνουν την διαδρομή προς το μέλλον ανεπηρέαστη.

Σε όσους θα συνεχίσουν θα κλείσω με τον στίχο του Κατσαρού: « Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία».