Ο Θεός μας αγαπά ανεξάρτητα από το αν είμαστε άξιοι της Αγάπης Του ~ InKomotini

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - «ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΑΓΑΠΗΣ» - Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας & Κομοτηνής

Για το μεγαλείο της αγάπης του Θεού κάνει λόγο η σημερινή Ευαγγελική περικοπή...

...με το λιτότερο, αλλά συνταρακτικότερο τρόπο, την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Πάνω στον Σταυρό γράφηκε ανεξίτηλα η μυστική εικόνα της αγάπης του Θεού.

Πρόκειται για ένα μέγεθος αγάπης απροσμέτρητο, για ένα δώρο ανυπέρβλητο, για ένα γεγονός που οι συνέπειες του απλώθηκαν σε ασύλληπτες εκτάσεις, στο σύμπαν.

«Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί, όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνιο».

Κατά καιρούς ορισμένοι ατυχείς ρήτορες παρουσιάζουν έναν Θεό Πατέρα αυστηρό, απαιτητικό, όλο «νόμους» κι απαγορεύσεις, που χρειάσθηκε να εξευμενισθεί με τη σταυρική θυσία του Χριστού για να συγχωρήσει την ανθρωπότητα.

Αλλά αυτού του είδους οι νομικίστικες «διευκρινήσεις» δεν συμφωνούν με το πρόσωπο του Θεού που μας το αποκάλυψε ο Χριστός.

Ο Θεός είναι αγάπη, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, γεμάτος ευσπλαχνία και υπομονή. Η αγάπη του Πατρός γίνεται αδιάκοπο γεγονός μέσα στην Ιστορία με την μοναδική προσφορά του Υιού, με την συνεχή ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, που μεταγγίζει την θεία χάρη σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο.

Αυτή η αγάπη του Θεού δεν περιορίζεται σ’ ένα λαό, σ’ ένα τύπο, μια κατηγορία ανθρώπων. Απλώνεται χωρίς περιορισμούς στον κόσμο, σ’ όλη την κτίση. Αγκαλιάζει ό,τι υπάρχει, δίνοντας ότι έχει.

«Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τόν κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τόν μονογενή έδωκεν».

Αγαπά ανεξάρτητα από τό αν οι άλλοι είναι άξιοι της αγάπης Του.

Αγαπά διότι είναι αγάπη και σ΄ αυτή ακριβώς την ζωή αγάπης προσκαλεί τους πάντες.

Το υπέροχο αλλά ευθυνοφόρο προνόμιο της ελευθερίας προσφέρει στην ανθρώπινη ύπαρξη δύο δυνατότητες: την απώλεια και την ζωή. Σκοπός του Θεού είναι νά χαρίσει στο πλάσμα του ζωή, και μάλιστα την αιώνια.

Στην πρόσκληση για «αιώνιο ζωή», τίθεται μόνο ένας όρος: «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν...», η πίστη στον Χριστό. Αυτό σημαίνει κάτι πολύ βαθύτερο από την αόριστη «πίστη σε μια ανωτέρα δύναμη», που επικαλούνται κατά καιρούς οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν είναι ένα αφηρημένο αόριστο «Υπέρτατο Ον», αλλά ο Κύριος της κτίσεως και της ιστορίας.