Ο εφιάλτης της ανεργίας των νέων

Σε κοινό μανιφέστο «κατά των πολιτικών της λιτότητας και της εξαθλίωσης που εφαρμόζονται στον Ευρωπαϊκό Νότο και που έχουν ως κύρια θύματα τους νέους ανθρώπους, οδηγώντας τα ποσοστά της νεανικής ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη», κατέληξαν οι Νέοι Συνδικαλιστές της Νότιας Ευρώπης με πρωτοβουλία της Νεολαίας της ΓΣΕΕ.

Οι τελευταίοι, σημειώνουν πως «στην Ελλάδα η ανεργία των νέων καταγράφει τα υψηλότερα αρνητικά ποσοστά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση», και...

...υπογραμμίζουν πως «είναι πασιφανές ότι μια ολόκληρη γενιά αποξενώνεται από την εργασία ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας και παρατεταμένης ύφεσης, τόσο στη χώρα μας όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη».

Σε ανακοίνωσή τους επισημαίνουν οτι «η ανεργία είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ξετυλίγεται η επίθεση στα δικαιώματα των νέων ανθρώπων», και τονίζουν: «Η νεολαία σήμερα είναι ένα ζωντανό πειραματόζωο πάνω στο οποίο δοκιμάζονται όλες οι πολιτικές απορρύθμισης και ευελιξίας της εργασίας οι οποίες οδηγούν χιλιάδες νέους να εργάζονται υπό το καθεστώς ελαστικών, επισφαλών και μη αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας. Ως συνέπεια, μεγάλος αριθμός νέων με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης αναγκάζεται να φύγει στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα η χώρα να στερείται το πιο σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιό της, πάνω στο οποίο θα έπρεπε να βασιστεί η οικονομική της ανάπτυξη».

Η  ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΝΕΟΛΑΙΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ

ΝΟΤΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

στο πλαίσιο της

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

για αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας και για ένα κράτος πρόνοιας

«Οι νέοι σε ολόκληρη την Ευρώπη πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, με τις χώρες της Ευρώπης να αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες καταστάσεις.

Πιο συγκεκριμένα, οι συνθήκες που επικρατούν στη Νότια Ευρώπη, θα μπορούσαν να είναι η κορυφή του παγόβουνου, χωρίς κοινωνική και οικονομική αλληλεγγύη, αυτό που συμβαίνει σε αυτές τις χώρες, θα μπορούσε να επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη.

Η ανεργία των νέων σε χώρες όπως η Κύπρος (27%), Ελλάδα (55,6%), Ιταλία (35%), Ισπανία (54%) και Πορτογαλία (37,4%) αυξήθηκε φτάνοντας σε απαράδεκτα επίπεδα. Η κατάσταση είναι χειρότερη στην περίπτωση των γυναικών, των μεταναστών και άλλων ομάδων που υφίστανται διακρίσεις.

Οι νέοι βρίσκουν δουλειές που κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζονται από έντονα επισφαλείς συνθήκες και έλλειψη συμπαγούς κοινωνικής προστασίας (οι προσωρινές συμβάσεις χρησιμοποιούνται ευρέως και σε γενικές γραμμές στερούνται της απαραίτητης εργασιακής και κοινωνικής προστασίας, γίνεται ευρεία κατάχρηση των δραστηριοτήτων πρακτικής άσκησης οι οποίες συχνά παραμένουν χωρίς αμοιβή, οι χαμηλοί μισθοί και οι «εθελοντικές» θέσεις εργασίας μερικού χρόνου οδηγούν σε αύξηση του αριθμού των εργαζόμενων πτωχών, συχνά δεν διασφαλίζεται ένα αξιοπρεπές εισόδημα κατά τη διάρκεια των περιόδων ανεργίας, κλπ.)

Οι συνθήκες αυτές καθιστούν αδύνατη για τους περισσότερους νέους ανθρώπους την προσωπική και οικονομική τους αποδέσμευση από την οικογένεια τους προκειμένου να ξεκινήσουν μια νέα δική τους οικογένεια, οπότε οδηγούν σε ένα νέο και αυξανόμενο μεταναστευτικό κύμα.

Οι νέοι εγκαταλείπουν τις χώρες της Νότιας Ευρώπης για να βρουν αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας στο εξωτερικό. Αυτό προκαλεί «απορρόφηση εγκεφάλων», γεγονός που στερεί τις χώρες από το πιο σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιο στο οποίο πρέπει να βασίζεται η ανάπτυξή τους.

Η κατάσταση αυτή δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης, αλλά επίσης και των μέτρων λιτότητας που εφαρμόζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό βασικές υπηρεσίες όπως υγεία, εκπαίδευση και πολιτισμός.

Η αξιοπρεπής απασχόληση και οι πυλώνες του κράτους πρόνοιας θα έπρεπε να αποτελούν τον πυρήνα όλων των Ευρωπαϊκών και εθνικών πολιτικών: με το να επικεντρώνονται οι πολιτικές αποκλειστικά στη δημοσιονομική εξυγίανση και όχι στις επενδύσεις για την αειφόρο ανάπτυξη των οικονομιών μας, οι κοινωνικές αδικίες και οι ανισότητες –κυρίως για τους νέους – θα διευρυνθούν.

Η λιτότητα είναι οικονομικά και κοινωνικά απαράδεκτη και ταυτόχρονα περιβαλλοντικά μη βιώσιμη. Επίσης, είναι πολιτικά επικίνδυνη και υπονομεύει τη δημοκρατική σταθερότητα. Καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται και τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται, φαινόμενα όπως ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η αδιαλλαξία και η βία επανεμφανίζονται.

Οι πολιτικές αυτές και η μονομερής παραβίαση του κοινωνικού διαλόγου προκάλεσαν την αντίδραση των συνδικάτων σε όλη την Ευρώπη και την κινητοποίηση των νέων, διότι:

- Είναι άδικο και απαράδεκτο να πληρώνουν οι εργαζόμενοι την κρίση, ενώ οι πραγματικά υπαίτιοι όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα για να την αντιμετωπίσουν αλλά εξακολουθούν να επωφελούνται από αυτήν, όπως σαφώς  καταδεικνύουν και τα τεράστια κέρδη των χρηματοπιστωτικών ομίλων,

- Υπάρχουν εναλλακτικές: η παραίτηση και η υποταγή δεν αποτελούν επιλογή και δεν πρέπει να αποδεχόμαστε την νεοφιλελεύθερη προσέγγιση που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Οι φόροι χρηματοοικονομικών συναλλαγών, οι επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη, η προοδευτική φορολόγηση, η καταπολέμηση της φορολογικής απάτης και της διαφθοράς, ο αγώνας ενάντια στις επισφαλείς μορφές απασχόλησης και η υιοθέτηση ενός Συστήματος για την Κατοχύρωση των Νέων με στόχο την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων είναι κάποια από τα πολλά εναλλακτικά μέτρα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανατροπή της κατάστασης.

Το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο πρέπει να προστατευθεί από την παρούσα ισχυρή επίθεση που δέχεται και ταυτόχρονα να ενισχυθεί. Καλούμε τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς να υιοθετήσουν ένα Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Σύμφωνο, σύμφωνα με την πρόταση της ΣΕΣ. Το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο έχει διασφαλίσει για τις μεταπολεμικές γενεές να απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα του κράτους πρόνοιας και της ειρήνης. Με την αποδόμηση του κοινωνικού μοντέλου, βάζουμε σε κίνδυνο την ευημερία των σημερινών και μελλοντικών γενεών καθώς και το ειρηνικό μέλλον της Ευρώπης.

Είναι πιθανό να χάσετε όσα δεν υπερασπίζεστε. Τα δικαιώματα και η ευημερία κατακτήθηκαν μέσα από τον σκληρό αγώνα και την προσπάθεια των γονιών μας: Ας ενωθούμε με αλληλεγγύη για να διατηρήσουμε και να επεκτείνουμε τα δικαιώματα αυτά.

Οι νέοι σε όλη την Ευρώπη διεκδικούν τα δικαιώματά τους!

Απεργίες, διαδηλώσεις και συλλαλητήρια αλληλεγγύης οργανώθηκαν σε ολόκληρη της Ευρωπαϊκή Ένωση, από το Βορρά μέχρι το Νότο.

Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να στηρίξουμε όλες τις δράσεις στις 14 Νοεμβρίου 2012!»