![]() |
Η κηδεία του αειμνήστου Βασιλείου εν έτει 1952. Διακρίνεται ο Μητροπολιτικός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τη μορφή που είχε τότε - (φωτό Κώστα Κατσιμίγα). |
Μέχρι την ημέρα της κηδείας, κατά το τριήμερο πένθος, η
σορός του εκλιπόντος Μητροπολίτη τίθεται σε λαϊκό προσκύνημα, κάτι που ορίζει η
εκκλησιαστική παράδοση κατά το ορθόδοξο ανατολικό τυπικό, προκειμένου οι πιστοί να λάβουν για τελευταία φορά την ευλογία από τα
χέρια του Επισκόπου τους. Ταυτόχρονα, τελούνται αδιαλείπτως, επί 24ωρου βάσεως,
Θείες Λειτουργίες και Αγρυπνίες, και διαβάζονται περικοπές από το Ευαγγέλιο.
Κατ’ εξαίρεση σε
πολλές των περιπτώσεων, αρχιερείς και ιερείς ενταφιάζονται σε περιβόλους ναών. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με
τον αείμνηστο Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Νικηφόρο, ο οποίος είχε ανεγείρει τον
Ναό της Παναγίας της Ελευθερώτριας, και ήταν επιθυμία του να ταφεί εκεί.
Για όσο διαρκέσει η
χηρεία του μητροπολιτικού θρόνου, η οποία πάντως δεν μπορεί να ξεπεράσει τους
έξι μήνες, οι ιερείς
οφείλουν σε όλες τις ακολουθίες και τις
ιεροπραξίες να μνημονεύουν το όνομα του τοποτηρητού, που μάλιστα εν
προκειμένω είναι και συνονόματος του εκλιπόντος, αφού πρόκειται για τον
Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ.κ. Δαμασκηνό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου