Βίντεο - Κ. Καραΐσκος: «Ο Δήμος να προωθήσει τοπικά δημοψηφίσματα

Πρόταση «Σπάρτακου» για περισσότερη Δημοκρατίας και συμμετοχή των Πολιτών

Το θέμα της πραγματικής συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων από τις τοπικές ή κυβερνητικές αρχές, για ζητήματα που άπτονται άμεσα με την ποιότητα της καθημερινότητάς τους, έθεσε επί τάπητος η Δημοτική παράταξη του "Σπάρτακου" στη σημερινή της συνέντευξη Τύπου.

Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Κώστας Καραΐσκος, σημείωσε:

«Καλώ τους συμπολίτες μας να αναρωτηθούν τι πολιτικό συμπέρασμα βγαίνει από την υπόθεση του ποδηλατόδρομου αλλά και από εκείνη του χρυσού.

Για μας στον «Σπάρτακο» είναι σαφής η έλλειψη οποιασδήποτε ασφαλιστικής δικλείδας στις αποφάσεις που λαμβάνει μια δημοκρατική εξουσία, είτε αυτή είναι δημοτική, είτε είναι κυβερνητική.

Ζήσαμε και ζούμε την καταστροφή της χώρας μας μέσα σε πλαίσιο «δημοκρατικό», με εκλεγμένους άρχοντες, που αφού πήραν με τον όποιο τρόπο την ψήφο μας, κατόπιν αποφασίζουν για 4 χρόνια ό,τι τους φωτίσει ή ό,τι τους συμφέρει.

Ποια μπορεί να είναι η θέση της κοινωνίας έναντι των όποιων ζητημάτων αναδύονται κάθε τόσο; Είναι φανερό ότι το μέτρο της διαβούλευσης δεν περπάτησε, ούτε τοπικά ούτε πανελλαδικά. Μπορεί να φταίει και η κοινωνία, δεν λέμε ότι φταίνε μόνο οι κρατούντες.

Καλούμε λοιπόν τον δήμο Κομοτηνής να θεσπίσει μια διαδικασία τοπικών δημοψηφισμάτων, που θα επιχειρήσει να θεραπεύσει αυτήν την πληγή.

Σε όλον τον κόσμο προβλέπονται και εφαρμόζονται, ιδίως σε ζητήματα μεταλλευτικών δραστηριοτήτων. Στη Ρουμανία, στην Ελβετία, στην Τσεχία, στην Ιταλία, στην Αργεντινή, στην Βολιβία, στο Περού, στον Ισημερινό, τοπικές κοινότητες αποφασίζουν τι θα γίνει στον τόπο τους ή έστω εκφράζουν τη γνώμη τους γι’ αυτό, ζητώντας μετά να γίνει σεβαστή η θεσμικά εκπεφρασμένη γνώμη τους. Πώς είναι δυνατόν σήμερα ακόμα, στη χώρα που λέμε πως είναι (και πράγματι είναι) η πατρίδα της Δημοκρατίας, να περιοριζόμαστε σε μια ψήφο κάθε 4 χρόνια; Καλούμε τον δήμο μας να διερευνήσει την καθιέρωση της λαϊκής έκφρασης: ποια θέματα θα μπορούν να τεθούν σε δημοψήφισμα, με ποιαν διαδικασία, ποιο ποσοστό συμμετοχής θα καθιστά το αποτέλεσμα έγκυρο, αν θα έχει κάποιον δεσμευτικό χαρακτήρα ή όχι…

Πάντως εμείς το λέγαμε και προεκλογικά και το βρήκαμε μπροστά μας και πρόσφατα. Ποιο ας πούμε θα είναι το επόμενο βήμα της κοινωνίας μας στο ζήτημα των χρυσωρυχείων; Είναι επαρκές επιχείρημα το «μεγάλο» συλλαλητήριο ή τα κείμενα των φορέων; Δεν θα ήταν π.χ. πολύ πιο «ενισχυμένη» και «νομιμοποιημένη» η θέση μας κατά της εξόρυξης και των ολέθριων συνεπειών της απέναντι στην κυβέρνηση και στις δεδομένες διαθέσεις της, αν υπήρχαν ακόμη πιο χειροπιαστά και έγκυρα τεκμήρια της παλλαϊκής αντίδρασης; Και για το μεν θέμα του χρυσού, οι συντριπτικά περισσότεροι φαίνεται πως είμαστε κατά (πλην δηλαδή ορισμένων εξαπατημένων ή εξαγορασμένων). Υπάρχουν όμως και άλλα θέματα, όπου τα πράγματα είναι πιο αμφίσημα και όπου απαιτείται να ακουστεί οπωσδήποτε η φωνή των πολιτών. Πώς νομιμοποιείται όμως αυτή η άποψη, αν όχι με μια συγκεκριμένη, θεσμική έκφραση; Κι αν η αδιαφορία του κόσμου θεωρείται αντεπιχείρημα, θα το αντιστρέψουμε λέγοντας πως το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη. Θα υποχρεωθεί κάθε πολίτης να πληροφορηθεί για τα μεγάλα ζητήματα που τον αφορούν, μέσα από την ενημέρωση που θα του παρέχεται με διάφορους τρόπους. Εμείς είμαστε διατεθειμένοι, όπως πάντα, να βοηθήσουμε σε ό, τι χρειαστεί».