Τα «Μεϊμούνια» της Κομοτηνής συνεχίζουν την ποντιακή παράδοση ~ InKomotini

Ξεσήκωσαν και φέτος τον οικισμό της Νέας Μοσυνούπολης τα «Μεϊμούνια» του Συλλόγου Ποντίων Κομοτηνής «Η Τραπεζούντα».

Ο κόσμος βγήκε από τα σπίτια, έστρωσε τραπέζια στις αυλές, και σε πολλές περιπτώσεις ακολούθησε το δρώμενο με ενθουσιασμό.

Το έθιμο έλκει την καταγωγή του από την ελληνική αρχαιότητα. Η επικρατέστερη ονομασία του είναι «Μωμογέρια»...

...από το αρχαίο «μώμος»-μίμος, και τη λέξη γέρος, από τους γεροντικούς χαρακτήρες του θιάσου με τις καμπούρες και τα γένια.

Τα «Μωμογέρια» έβγαιναν στα χωριά του Πόντου την περίοδο του Δωδεκαημέρου, μεταξύ των Χριστουγέννων και των Φώτων, για να ξορκίσουν τα κακά πνεύματα, και για τον λόγο αυτό η όψη τους έπρεπε να είναι τρομακτική και να κάνουν δυνατό θόρυβο.

Οι συμμετέχοντες είναι κατά κανόνα άτομα νεαρής ηλικίας, όπως και παλαιότερα στον Πόντο, και υπηρετούν με μεγάλη αγάπη την παράδοση, σατιρίζοντας την επικαιρότητα μέσα από την ενσάρκωση των χαρακτήρων: τον αλογατσή (ιππέας), τον κουτσούκ (τράγος), τον στρατιωτικό, τη νύφε (νύφη), τη γραία (γριά), τον γιατρό, τον άρκο (αρκούδα), κ.ά.

Υπήρχαν και υπάρχουν πολλές παραλλαγές του δρώμενου σε διάφορες περιοχές του Πόντου και της Ελλάδας σήμερα – όπως τα «Κοτσαμάνια» της Ματσούκας και τα «Μεϊμούνια» του Γάρς.

Στον οικισμό της Νέας Μοσυνούπολης Κομοτηνής, αναβιώνει με την παραλλαγή του χωριού Χαραπά, από το 2004.

Τα μέλη του τοπικού συλλόγου ποντίων συνοδεύουν την αναβίωση με την επισήμανση και τον στόχο τους «σημασία έχει να μην κοπούν οι ρίζες μας», επικαλούμενα και τους στίχους του Γ. Σεφέρη:

«Αυτός ο κόσμος, όλος μαζί, μου έδωσε το συναίσθημα πως δεν είμαι μια αδέσποτη μονάδα, ένα άχερο στ' αλώνι. Μου έδωσε την δύναμη να κρατηθώ ανάμεσα στους χαλασμούς που ήταν της μοίρας μου να ιδώ. Κι ακόμα μ' έκανε να νιώσω, όταν ξαναείδα το χώμα που με γέννησε, πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, και όταν τις κόψουν πονεί βιολογικά, όπως όταν τον ακρωτηριάζουν».