Πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοεμβρίου

Συντονισμένη απεργία και άλλες δράσεις σε όλη την Ευρώπη προγραμματίζει για τις 14 Νοεμβρίου η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.

Η κινητοποίηση είναι αποτέλεσμα του απεργιακού ξεσηκωμού που ήδη εξελίσσεται σε όλο το Νότο της Ευρώπης, και της πίεσης πάνω στις ηγεσίες των μεγάλων ευρωπαϊκών συνδικάτων για πρωτοβουλίες συντονισμού.

Οι απεργίες στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, έχουν γίνει σύμβολο και έχουν δώσει έμπνευση στους εργάτες και τις εργάτριες όλης της Ευρώπης.

Το σύνθημα «Είμαστε όλοι Έλληνες»...

...που ακούγεται σε όλες τις διαδηλώσεις, δεν είναι σύνθημα «συμπαράστασης», αλλά δείχνει ότι όλο και μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης ξέρουν πως η σύγκρουση με τη λιτότητα και τις περικοπές δεν μπορεί να γίνει παρά με απεργιακή κλιμάκωση.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Η απόφαση για την πανευρωπαϊκή απεργία ξεκίνησε από την Πορτογαλία, όπου η μεγαλύτερη συνομοσπονδία της χώρας (CGTP), κήρυξε γενική απεργία σε συνέχεια της πολύ πετυχημένης διαδήλωσης στη Λισαβόνα στις 29/9 και των συλλαλητηρίων που ξεκίνησαν από τον Βορρά και το Νότο της χώρας και κατέληξαν στην πρωτεύουσα στις 13 Οκτωβρίου.

ΙΣΠΑΝΙΑ

Τα συνδικάτα της Ισπανίας βρίσκονται ήδη κάτω από τεράστια πίεση να ανταποκριθούν στον ξεσηκωμό ενάντια στην κυβέρνηση Ραχόι. Η εργατική τάξη της χώρας είχε αγκαλιάσει την απεργία διαρκείας των ανθρακωρύχων, ζητώντας τέτοιες πρωτοβουλίες και από άλλα συνδικάτα. Όποια κίνηση κι αν έκαναν οι μεγάλες συνομοσπονδίες από το καλοκαίρι και μετά, έχει μαζική συμμετοχή. Στις 15/9 είχαν κάνει πανεθνική διαδήλωση στη Μαδρίτη, ενώ στις 25/9 η περικύκλωση του κοινοβουλίου κατέληξε σε μια μαζική σύγκρουση με την αστυνομία που προσπάθησε να καταστείλει με πλαστικές σφαίρες και ξύλο το κίνημα, προκαλώντας τα αντίθετα αποτελέσματα. Ενώ οι ηγεσίες των συνδικάτων είχαν βάλει στο κέντρο της προσοχής τους την εκστρατεία για «δημοψήφισμα», πρώτες οι Εργατικές Επιτροπές, μια από τις δύο μεγαλύτερες συνομοσπονδίες της χώρας, άνοιξαν το ζήτημα της απεργίας. Η απόφαση μεταφέρθηκε στα Ευρωπαϊκά Συνδικάτα και τελικά συμφώνησε και η UGT (η άλλη μεγάλη συνομοσπονδία) για γενική απεργία στις 14 Νοέμβρη, μαζί με τους Πορτογάλους.

Η πλατφόρμα «Κοινωνική Σύνοδος» που είχαν φτιάξει τα συνδικάτα μαζί με άλλες κοινωνικές οργανώσεις για να απαιτήσουν δημοψήφισμα, έδωσε την περασμένη εβδομάδα και αυτή τη συγκατάθεσή της για στήριξη της απεργίας. Έτσι τώρα και οι οργανώσεις των φοιτητών, των αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών, συμμετέχουν στην απεργία, όπως επίσης και μικρότερες εργατικές συνομοσπονδίες.

Εξάλλου διάφοροι κλάδοι στην Ισπανία βρίσκονται ήδη σε απεργιακές κινητοποιήσεις, με πιο σημαντικό παράδειγμα τις απεργίες που κάνουν κάθε Δευτέρα οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς της Μαδρίτης και της Βαρκελώνης. Ενώ, οι φοιτητές στην Καταλoνία έκαναν μια μαζική διαδήλωση την περασμένη Τετάρτη.

Μόνο η συμμετοχή της Ισπανίας και της Πορτογαλίας κάνει την 14η Νοεμβρίου μια ιστορική μέρα. Δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ ξανά απεργία σε όλη την ιβηρική χερσόνησο. Οι ηγεσίες των συνδικάτων σε όλη την Ευρώπη για δεκαετίες απέφευγαν και τις απεργίες και τους συντονισμούς ακόμα και μέσα στην ίδια τους τη χώρα, πόσο μάλλον με τους συναδέλφους τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τα προβλήματα υποτίθεται ήταν “συγκεκριμένα” και “επί μέρους” του κάθε κλάδου ή της κάθε συγκεκριμένης κυβέρνησης. Τώρα αναγκάζονται να προχωρήσουν σε μια κίνηση που παραδέχεται ότι η μάχη ενάντια στη λιτότητα είναι ενιαία και πρέπει να προχωρήσει με από κοινού κλιμάκωση.

Φυσικά, δεν τους ήρθε επιφοίτηση. Ήταν τα συγκεκριμένα παραδείγματα που ήρθαν από την Ελλάδα αλλά και από τις άλλες χώρες του Νότου. Στη διαδήλωση που έγινε στο Λονδίνο το περασμένο Σάββατο, όποιος συνδικαλιστής ήθελε να μιλήσει για την συνέχεια του αγώνα, χρησιμοποιούσε το παράδειγμα των απεργιών στην Ελλάδα.

Ταυτόχρονα, η κίνηση των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων είναι και αποτέλεσμα των αντικειμενικών συνεπειών που έχει η κρίση και η λιτότητα σε όλες τις χώρες. Παντού γενικεύονται τα ίδια πακέτα λιτότητας, οι κομμένοι μισθοί, η διάλυση των υπηρεσιών, η ανεργία καλπάζει. Γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, χρειάζεται μετωπική σύγκρουση με τους μηχανισμούς που επιβάλλουν αυτές τις πολιτικές, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις κυβερνήσεις τους.

Η πρωτοβουλία για τις 14 Νοεμβρίου θα παίξει προωθητικό ρόλο σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, μπορεί να σπρώξει συνδικάτα που διστάζουν να κάνουν το επόμενο βήμα και να ξεδιπλωθεί η δράση.

ΙΤΑΛΙΑ

Κρίσιμος κρίκος είναι η Ιταλία. Στη διαδήλωση του περασμένου Σαββάτου στη Ρώμη, η επικεφαλής της μεγαλύτερης συνομοσπονδίας, CGIL, δεσμεύτηκε ότι τα ιταλικά συνδικάτα θα βρίσκονται στο δρόμο στις 14 Νοέμβρη, μαζί με τους Ισπανούς και Πορτογάλους εργάτες που θα απεργούν. Η CGIL προχωράει σε κινητοποιήσεις και απεργίες ανά κλάδο εδώ και καιρό, αλλά σε επίπεδο γενικής απεργίας μέσα στο 2012 οργάνωσε μόνο μία 16ωρη τον Απρίλη. Τώρα δηλώνουν ότι βρίσκονται σε συνεννόηση με τις υπόλοιπες συνομοσπονδίες (CISL, UIL) για να οργανώσουν τον τρόπο συμμετοχής στις 14/11.

ΓΑΛΛΙΑ, ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ΜΑΛΤΑ, ΚΥΠΡΟΣ

Αντίστοιχα μπορεί να λειτουργήσει και σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στη Βρετανία όπου το TUC (η βρετανική ΓΣΕΕ), έχει αναγκαστεί να θέσει προς συζήτηση στα μέλη της την προοπτική γενικής απεργίας. Η γαλλική CGT δηλώνει ότι “θα διασφαλίσει την επιτυχία της 14 Νοέμβρη” έχοντας ανοίξει συζήτηση για τον τρόπο συμμετοχής. Τα Ευρωπαϊκά Συνδικάτα έχουν δηλώσει προς τα ΜΜΕ ότι θετική ανταπόκριση για τις 14 Νοέμβρη είχαν και από τα συνδικάτα της Μάλτας και της Κύπρου. Ακόμη και σε χώρες που δεν θα μπορέσει να κηρυχτεί γενική απεργία, η 14η Νοεμβρίου θα είναι ευκαιρία για κλάδους που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις να συντονιστούν.

Πηγή: ergatiki.gr

Επιμέλεια: inkomotini.blogspot.com