Η ημερίδα της ΠΟΑΣΥ για τον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης των Αστυνομικών ~ InKomotini

Η αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού – εκδημοκρατισμού του μοντέλου εκπαίδευσης των Αστυνομικών, αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια ημερίδας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων που πραγματοποιήθηκε...
...στη Θεσσαλονίκη με θέμα «Εκεί που κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή...», και με αφορμή τη συνεδρίαση του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου στο οποίο είχε παραπεμφθεί με το ερώτημα της αργίας με απόλυση η Πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ροδόπης και μέλος του Δ.Σ. της Π.Ο.ΑΣ.Υ. Σταυρούλα Τζατζανά, εξαιτίας της διαμαρτυρίας της πέρυσι τον Αύγουστο για τον εγκλεισμό παράνομων αλλοδαπών στις Αστυνομικές Σχολές.

Εισηγήσεις για την εξέλιξη, τις δυσλειτουργίες και την προοπτική της αστυνομικής εκπαίδευσης, έγιναν από:

- τον πρώην Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, Καθηγητή ΑΠΘ Σπύρου Βούγια («Αστυνομική εκπαίδευση, αποδοχή από την κοινωνία»)

- τον επίκουρο Καθηγητή του ΔΠΘ και του Τμήματος Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής Βασίλειο Γραμματίκα («Η άνοδος, η εξέλιξη και η καταστροφή της εκπαίδευσης στις Αστυνομικές Σχολές»)

- τον Καθηγητή του ΔΠΘ και των Σχολών της Αστυνομικής Ακαδημίας Αλέξανδρο Κωστάρα («Ποιός είναι τελικά ο στόχος της αστυνομικής εκπαίδευσης; - Η αστυνομική εκπαίδευση σε μια κρίσιμη καμπή ανάμεσα στο χθες και στο αύριο»)

- τον Δήμαρχο Κομοτηνής Γιώργο Πετρίδη («Όταν στη Θράκη ένα πανεπιστήμιο γίνεται φυλακή!»)

- τον Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ Κωνσταντίνο Χρυσόγονο («Συνδικαλιστική ελευθερία Αστυνομικών»).

Στη σχετική της ανακοίνωση η ΠΟΑΣΥ, αναφέρει:

«Με αναφορές στις παλινωδίες και στις διαχρονικά αποσπασματικές προσπάθειες της Διοίκησης με στόχο τη βελτίωση της εκπαίδευσης, οι εισηγητές περιέγραψαν την υποβάθμιση που έχει συντελεστεί τελικά, τόσο στην εκπαιδευτική θεωρητική διαδικασία, όσο και στο πρακτικό της σκέλος, καθώς οι δόκιμοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σε κανονικές υπηρεσιακές ενέργειες και μάλιστα αντί πινακίου φακής.

Μείζον πρόβλημα συνιστά η εμμονή σε στρατιωτικά μοντέλα εκπαίδευσης, καίτοι έχει επισημανθεί πολλές φορές ότι η Αστυνομία δεν είναι στρατός και ότι οι Αστυνομικές Σχολές έχουν ανάγκη από λιγότερο «στρατό» και περισσότερο «πανεπιστήμιο».

Η εποχή της «αστυνομικής ράβδου» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, και όσοι επιχειρούν να τη συντηρούν ακόμα, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στον ελληνικό λαό.

Μάλιστα, τονίστηκε, ότι με τη διαρκώς επιχειρούμενη σύντμηση του χρόνου εκπαίδευσης, σε συνδυασμό και με τις μνημονιακές δεσμεύσεις για περιορισμό των προσλήψεων, οι Σχολές οδηγούνται στο κλείσιμο και η εκπαίδευση στην εξαφάνιση.

Σε καμία περίπτωση το συνδικαλιστικό μας κίνημα δεν πρέπει να επιτρέψει την κατάργηση του θεσμού των πανελληνίων εξετάσεων και τον περιορισμό της εκπαίδευσης σε σεμινάρια ολίγων μηνών.

Εκ μέρους των εισηγητών – εκπαιδευτών ειδικότερα, κατατέθηκε η αγωνία τους για τα διαδραματιζόμενα εντός των Σχολών, αλλά και εκτός, όταν αναδεικνύονται στην αστυνομική καθημερινότητα τα ελλείμματα της αστυνομικής εκπαίδευσης λόγω της πίεσης του περιορισμένου χρόνου εκπαίδευσης, της ανεπάρκειας σύγχρονων μέσων, της απουσίας σύγχρονου εκπαιδευτικού προγράμματος, απαλλαγμένου από περιττά μαθήματα κ.λπ.

Τονίστηκε, μάλιστα, ότι δεν έχει δοθεί η δέουσα προσοχή στο μείζον ζήτημα της εκπαίδευσης για την προστασία, υπό τα δεδομένα των πραγματικών συνθηκών, της ζωής των Αστυνομικών εν ώρα υπηρεσίας, ενώ δεν αξιολογούνται, για να μην επαναληφθούν, περιστατικά που έχουν εκθέσει το σώμα σε ότι αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και ακόμη αυτών των περιστατικών που διακυβεύουν τη ζωή πολιτών όσο και των ίδιων των Αστυνομικών.

Ιδιαίτερα επισημάνθηκε, επίσης, η αναγκαιότητα της εισαγωγής στη Σχολή Αξιωματικών στελεχών προερχομένων μόνο εκ του Σώματος, ώστε η κατακτηθείσα υπηρεσιακή πείρα να αποτελεί το καλύτερο έδαφος για την ανάδειξη με αξιοκρατία και επαρκή αξιολόγηση των μελλοντικών ηγητόρων και καθοδηγητών του ανθρώπινου δυναμικού της Ελληνικής Αστυνομίας. Αναφέρθηκαν δε τα πορίσματα της ειδικής επιτροπής που είχε συσταθεί επί των ημερών του Υφυπουργού κ. Βούγια για την ριζική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος και τα οποία σχεδόν στο σύνολό τους έχουν μείνει στα χαρτιά.

Εκ μέρους της Ομοσπονδίας αναδείχθηκε ο αγώνας της για την εμπέδωση συνθηκών επαγγελματικής νοοτροπίας και αντίληψης στις Αστυνομικές Σχολές (έγιναν συγκεκριμένες αναφορές σε συνέδρια και ημερίδες, καθώς και στη μελέτη της Ομοσπονδίας με εκπονητή τον Δρ Γιώργο Παπακωνσταντή «Προτάσεις για τη μεταρρύθμιση της Ελληνικής Αστυνομίας), ένας αγώνας που κορυφώθηκε όταν εν μια νυκτί μετατράπηκαν οι Αστυνομικές Σχολές σε φυλακές, προκαλώντας την αντίδραση της Ηγεσίας, αντί μιας νηφάλιας αντιμετώπισης της δικαιολογημένης αντίδρασης του συνδικαλιστικού μας κινήματος, όσο και της τοπικής κοινωνίας και των πολιτικών κομμάτων, που συντάχθηκαν ασυζητητί με τα αιτήματά μας.

Για τη λειτουργία του συνδικαλισμού, επισημάνθηκε ειδικότερα ότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η εξουσία, όπως προκύπτει και από τις διατάξεις του νόμου περί συνδικαλισμού, θεωρεί αναγκαίο κακό τη λειτουργία μας και γι' αυτό εξακολουθεί να προσπαθεί να περιορίσει τις συνδικαλιστικές μας ελευθερίες. Το αντίδοτο, βέβαια, είναι η συνειδητή, ενεργός συμμετοχή στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, διότι εν τέλει τα δικαιώματα δεν χαρίζονται».