Υπό αυστηρή εποπτεία η Ελλάδα ακόμα και μετά τη λήξη των Μνημονίων, με τη σύμφωνη γνώμη της Κυβέρνησης!

«Η ιστορία θα γράψει ότι η μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ήταν αυτή που υπέγραψε και δέσμευσε την Ελλάδα να βρίσκεται υπό συνεχή και αυστηρή εποπτεία για πολλές δεκαετίες, ακόμα και μετά...

...τη λήξη των Μνημονίων».

Αυτό ήταν το σχόλιο που έκανε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής, μετά την απάντηση του Αντιπροέδρου της Κομισιόν Όλι Ρέν, σε ερώτησή του σχετικά με την εφαρμογή του Κανονισμού 472/2013 για την «ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας στη Ζώνη του Ευρώ».

Ο εν λόγω Κανονισμός συζητήθηκε, συμφωνήθηκε και εγκρίθηκε από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Μάιο του 2013 – δηλαδή έτυχε της σύμφωνης γνώμης της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής, με ερώτηση που κατέθεσε στις αρχές Σεπτεμβρίου, αποκάλυπτε σειρά Κανονισμών λιτότητας που υιοθετήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, και ιδιαίτερα για τις χώρες εκείνες που έχουν δεχθεί χρηματοδοτική συνδρομή, όπως η Ελλάδα, και οι οποίες σύμφωνα με τον Κανονισμό 472/2013 θα παραμείνουν υπό αυστηρή εποπτεία μέχρι να εξοφλήσουν το 75% των δανείων που έλαβαν!

Δηλαδή, για την περίπτωση της Ελλάδας, θα βρισκόμαστε υπό καθεστώς μνημονίων και διαρκούς ενισχυμένης εποπτείας…επ’ άπειρον!

Ταυτόχρονα ο κ. Χουντής κατήγγειλε ότι αυτοί οι Κανονισμοί κατατείνουν «στον περιορισμό των κυριαρχικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των κρατών μελών, και στη θεσμοποίηση πρωτοφανών παρεμβάσεων των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. αλλά και των ισχυρών κρατών μελών, στην άσκηση κυρίαρχης οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής και στη μονιμοποίηση ενός καθεστώτος αυστηρής λιτότητας σε βάρος των λαών της Ευρώπης».

Στη λακωνική απάντησή του ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Όλι Ρέν, «νίπτει τας χείρας του» και δείχνει την τότε κυβέρνηση, δηλώνοντας ότι «οι προαναφερθέντες κανονισμοί έχουν συμφωνηθεί από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Συμβουλίου», άρα και από την ελληνική κυβέρνηση, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι «οι νέοι Κανονισμοί της ΟΝΕ στοχεύουν στον ομαλό και αποτελεσματικό συντονισμό των οικονομικών πολιτικών, καθώς και στην καλύτερη διασύνδεση μεταξύ των διακυβερνητικών μέσων για τη χορήγηση χρηματοδοτικής συνδρομής και του πλαισίου της Ε.Ε.».

Η ερώτηση του κ. Νίκου Χουντή:

«Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, σε ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στις 7.9.2013, συνέδεσε τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων από την Ελλάδα με την έξοδό της από το καθεστώς των μνημονίων και της διεθνούς επιτήρησης.

Πιο συγκεκριμένα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το «πρωτογενές πλεόνασμα είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να βγούμε από τη μνημονιακή πολιτική» και ότι «σε λίγο θα μπορούμε να πούμε: τέλος και η εποχή των μνημονίων! όπου άλλοι καθόριζαν την πολιτική μας…».

Με δεδομένο τον Κανονισμό (ΕΕ) 472/2013 για την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας στη ζώνη του ευρώ, και συγκεκριμένα, το άρθρο 14, σχετικά με την άσκηση εποπτείας μετά το πρόγραμμα, το οποίο αναφέρει ότι «τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ (EFSM), τον ΕΜΣ (ESM) ή το ΕΤΧΣ (EFSF).

Το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια άσκησης εποπτείας μετά το πρόγραμμα σε περίπτωση που εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα του οικείου κράτους μέλους», χωρίς μάλιστα το εν λόγω κράτος μέλος να έχει δικαίωμα ψήφου στο Συμβούλιο (άρθρο 15), ερωτάται η Επιτροπή: Μπορεί να καταστήσει σαφές ότι, ο Κανονισμός 1173/2011, ο Κανονισμός 1174/2011, ο Κανονισμός 1175/2011, ο Κανονισμός 1176/2011, ο Κανονισμός 1177/2011, η Οδηγία 2011/85/ΕΕ, ο Κανονισμός 472/2013, ο Κανονισμός 473/2013, κατατείνουν στον περιορισμό των κυριαρχικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των κρατών μελών και στη θεσμοποίηση πρωτοφανών παρεμβάσεων των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, αλλά και των ισχυρών κρατών μελών, στην άσκηση κυρίαρχης οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής και στη μονιμοποίηση ενός καθεστώτος αυστηρής λιτότητας σε βάρος των λαών της Ευρώπης;».

Η απάντηση του κ. Όλι Ρέν:

«Οι προαναφερθέντες κανονισμοί έχουν συμφωνηθεί από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Συμβουλίου. Στοχεύουν στον ομαλό και αποτελεσματικό συντονισμό των οικονομικών πολιτικών, καθώς και στην καλύτερη διασύνδεση μεταξύ των διακυβερνητικών μέσων για τη χορήγηση χρηματοδοτικής συνδρομής και του πλαισίου της ΕΕ. Είναι αναγκαία η χρηστή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, προς όφελος των ευρωπαίων πολιτών». 

Ως το 2040…

Στο μεταξύ, όπως αναφέρει άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή, «μέχρι το 2040 περίπου θα βρίσκεται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας η ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τη “δίπτυχη δέσμη μέτρων” (two – pack) για την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης, που άρχισε να εφαρμόζεται και επισήμως. Σύμφωνα με το άρθρο 14 του εν λόγω, απολύτως δεσμευτικού νομικού πλαισίου, το οποίο φυσικά έχει συνυπογράψει και η Ελλάδα, ακόμα και μετά τη λήξη ενός Μνημονίου, «τα κράτη – μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το Πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη – μέλη, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ή το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Το συμβούλιο μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια της άσκησης εποπτείας μετά το πρόγραμμα σε περίπτωση που εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα του οικείου κράτους – μέλους».

Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα έχει λάβει δάνεια από τον EFSF, συνολικού ύψους 144,6 δισεκατομμυρίων ευρώ (εκ των οποίων δεν έχουν ακόμα εκταμιευθεί 10,66 δις ευρώ), με λήξεις έως και το 2048. Επίσης, έχει λάβει 52,39 δις ευρώ σε διμερή δάνεια από τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης, στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου. Οι λήξεις αυτών των δανείων αναμένεται να επεκταθούν ακόμα περισσότερο από τη μέση διάρκεια ωρίμανσης 30, 48 ετών που έχουν σήμερα, στο πλαίσιο των αποφάσεων του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012, για περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Ως εκ τούτου, εκτιμάται ότι μέχρι και τη τέταρτη δεκαετία του 21 ου αιώνα, όταν η Ελλάδα θα αποπληρώσει το 75% αυτών των δανείων, θα βρίσκεται υπό το καθεστώς ασφυκτικής εποπτείας, εκτός φυσικά αν στο μεταξύ αλλάξει η ευρωπαϊκή νομοθεσία, κάτι που απαιτεί ουσιαστικά ομοφωνία των κρατών – μελών της Ευρωζώνης.

Πρακτικά, η εποπτεία αυτή σημαίνει ότι ακόμα και μετά το τέλος του Μνημονίου η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή πραγματοποιεί, σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τακτικές αποστολές επιθεώρησης στο κράτος – μέλος υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, προκειμένου να εκτιμήσει την οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική του κατάσταση. Κοινοποιεί ανά εξάμηνο την εκτίμησή της στην αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην ΟΔΕ, καθώς και στο κοινοβούλιο του οικείου κράτους – μέλους, και εκτιμά ειδικότερα αν χρειάζονται διορθωτικά μέτρα» (άρθρο 14 παρ.3). Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις συστάσεις για τη διόρθωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών, το κράτος – μέλος της Ευρωζώνης θα βρίσκεται αντιμέτωπο με τσουχτερά πρόστιμα από την Κομισιόν, παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο , ακόμα και άρση της καταβολής διαρθρωτικών κονδυλίων από τα ταμεία Συνοχής και Περιφερειακής Ανάπτυξης, αφού η εκταμίευση κοινοτικών πόρων από το 2014 και μετά θα εξαρτάται – σε μεγάλο βαθμό – από την τήρηση μακροοικονομικών κριτηρίων.

Μπορεί μια χώρα να παράγει πλεονάσματα επί τρεις δεκαετίες (και βάλε) χωρίς να μετατραπούν οι κάτοικοί της σε δουλοπάροικους; Φυσικά όχι. Και οι δανειστές το ξέρουν, και για αυτό όταν δεν θα αντέχουμε άλλο πια θα μας προτείνουν έναν τρόπο ξεχρέωσης, παραδίδοντας ορυκτό πλούτο, γη και υποδομές σε αυτούς. Για αυτό και μας ετοιμάζουν και το ομόλογο χρέους των 50 ετών, με την ανάλογη εγγύηση βέβαια.

Posted in: Κοινωνία,Πολιτική